افطار در آئینه ورزان دماوند

دیروز به لطف خدا برای افطار به یک میهمانی خانوادگی دعوت شدیم ، در ده آئینه ورزان دماوند. این روستا در چند کیلومتری دماوند واقع است و آب و هوایی ییلاقی و مناظری بسیار زیبا دارد. هنوز چند ساعتی به افطار باقی مانده بود که .... 

هنوز چند ساعتی به افطار باقی مانده بود که به این روستای زیبا رسیدیم و اول از همه به زیارت امام زاده عبدالله این روستا مشرف شدیم که قدمت بنای آن به دوره مغول می رسد ، و البته از آب گوارای چشمه واقع در کنار امام زاده فقط آبی به دست و صورت زدیم و به محل اسقرار در باغی که پر از درختان میوه بود برگشتیم.

بعد از استراحتی کوتاه مشغول چیدن میوه شدیم و هوا هم کم کم رو به گرگ و میش می رفت و نم نمک صدای قران از ماذنه مساجد بلند می شد اما جالب اینجا بود که هر چه بیشتر هوا رو به غروب می رفت احساس سرزندگی بیشتری می کردیم و از حضور در آن فضا بیشتر لذت می بردیم. از آنجا که چند ساعت گذشته را به چیدن میوه و تعریف کردن گذرانده بودیم همه منتظر بودیم تا ساعات افطار از راه برسد. با رسیدن وقت افطار روزه را با چای و نان و پنیر باز کردیم و بعد دوباره برای برداشتن آب به سمت چشمه حرکت کردیم و بعد از آن با درست کردن آتش و انداختن سیب زمینی های کوچک در آن خودمان را برای صرف یک پس غذای دلپذیر آماده کردیم.

 نمک سفره نرگس کوچولو بود که به عنوان کوچکترین فرد حاضر در جمع خانوادگی ما با بازیگوشی هایش دل از همه ربوده بود و شیرین کاری هایش حتی از بحث کردن درباره نتیجه 7-1 بازی آلمان و برزیل جذاب تر بود

هوا با گذشت زمان خاصیت ییلاقی بودن خود را بیش از پیش به رخ می کشید ولی گرمای بحث های دوستانه و خانوادگی روی ایوان بر هر نسیم خنک شبانگاهی تیرماهی غلبه می کند. 

بعد از به سیخ کشیدن جگر ها و کباب کردن زغال و خوردن یک شام خوشمزه کم کم نفیر ساعات پایانی شب از دهان باد های زمان به گوش می رسید و ما هم کم کم آماده برگشتن برای صرف سحری می شدیم اما عکسی شبانه از درخت های باغ تا همیشه برای من به یادگار خواهد ماند.