روزمرگی های دردسر ساز
گاهی در زندگی انقدر اسیر روزمرگی ها می شیم که اهدافی رو که مدت ها شاید حتی سال ها بهشون فکر کردیم و براشون برنامه ریزی کردیم فراموش می کنیم.
برخی رو دیدم که در دوران جوانی آرزو های زیادی داشتند و حالا که چند سالی بیشتر وارد زندگی شدند و بار مسئولیت هاشون سنگین تر شد خیلی از اهداف گذشته رو به دست فراموشی سپردند. اما نکته ای که اهمیت داره اینه که ببینیم ما به شخصه در کجای این دایره دوار هستیم؟ و آیا ما خودمون از به فراموشی سپردن اهداف خودمون مصون می مونیم؟
شاید برای پاسخ به این سوال لازم باشه به دنبال راهکار های مختلفی باشیم. و من راهی رو برای خودم انتخاب کردم که اسمش رو گذاشتم "کالیبراسیون"
روش انجام این راه اینه که هر چند وقت یک بار باید جایی بنشینیم و با خودمون فکر کنیم که هدف ما و قصد ما از زندگی چی بوده؟ و الان داریم در چه جهتی گام بر می داریم؟ کدوم یکی از کارهایی که اخیرا انجام دادیم باعث پیشرفت یا پسرفت ما شده؟ یعنی به عبارتی در این ما رو پله زندگی کجا ها تاس رفتارهامون ما رو روی نردبان ترقی بالا کشیده و کجا ها پا روی دم مار گذاشتیم و سقوط کردیم؟
بعد از اینکه در خلوت خودمون بررسی کردیم و پیشرفت ها ، سقوط ها ، راهکار ها و چالش ها رو بررسی کردیم . نوبت می رسه به تجدید عهد . تجدید عهد یعنی اینکه یادمون بیاریم که چه عهدی با خودمون ، با خدای خودمون ، با دوست شهیدمون (یادم باشه درباره دوست شهید یه وقتی بنویسم) بستیم و باز عهد ببندیم که مطامع دنیا ما رو از مسیر منحرف نکنه .
البته این راهکاری که نوشتم نسخه واحدی نیست که برای همه جوابگو باشه ، هر کس باید با توجه به روحیات خودش راهکار مناسب برای خودش رو پیدا بکنه اما نکته مهم اینه که باید راهکاری پیدا کرد. مهم حرکت کردنه ، و مهم تر حرکت در مسیر درسته ، اینکه از ترس جاده اولین قدم رو برنداریم باعث میشه تا همیشه اول راه باقی بمونیم و روزی به خودمون بیایم که ببینیم عمر و جوانی کاسته و بار بر دوش سنگینه.
فارغ از هر گرایش و تفکری این کلیپ رو تماشا کنید.
و اما اربعین
حتما بهتر از من می دونید که فرمود : آسمان چهل روز در عزای حسین گریست . و در عزای هیچ کس اربعین سفارش نشده بجز عزای آقا حسین (علیه السلام)
شاید برای ما که جوونیم بعضی چیزها زیاد قابل درک نباشه. و البته که عمق بعضی مسائل اصلا و ابدا قابل درک نیست اما بهر حال تا وقتی ما عائله و فرزند نداشته باشیم بخشی از مصائب برای ما نامکشوف خواهد بود.
کدوم مهمانی است که در اون میزبان چند میلیون میهمان رو با عشق سیراب می کنه؟ در کجای دنیا پیاده ای خودش رو در راه مانده نمی دونه؟ در کدوم نقطه کسی برای میهمان داشتن به زائران التماس میکنه؟ راستی حسین (علیه السلام) قطب عالم وجوده و ماسوا پرگاری هستن که به دور حسین پروانه وار می چرخند.
فکر می کنم این کلیپ گویای همه چیز باشه ، من پر حرفی نکنم بهتره.امسال همه ما روزیمون رو از سفره ارباب خواهیم گرفت....
راستی امسال برادرم برای اولین بار کربلایی شد.
