بازگشت از سفر

سفر مشهد به طور کلی سفر خاصی است ، دغدغه های سفر های خارجی را نداری ، نگرانیت کمتر است چون می دانی در کشور خودت هستی و در امنیت به سر می بری ، حتی اگر مثل من وسط سفر مریض شوی می دانی کجا بروی و نزد چه کسی بروی ، همچنان که حضرت علی فرمود قدر سلامتی و امنیت جز در نبودنشان دانسته نمی شود.

اما از طرفی هم شوق در وجودت پر می کشد ، آتش اشتیاق در درونت زبانه می کشد، می دانی قرار است نزد چه کسی حاضر شوی و به دیدار چه آقای کریمی بروی، همه بند بند وجودت می شود شوق وصال و در ایستگاه منتظر همسفرانت می مانی

و اینگونه سوار قطار می شوی ....

دوستان جدید پیدا می کنی ، دوستان قدیمی را می بینی ، تجربه های جدید ، زندگی های متفاوت ، جملات محتاطانه برای شروع یک ارتباط کلامی پایدار با کسی که شاید مثل تو فکر کند ، مجموعه همه اینها می شود یک کوپه قطار.

کم کم نزدیک مشهد می شوی ، حالا تپش های دلت از نوع دیگری است ، هنوز باور نداری که به حریم یار اینقدر نزدیک شده ای ، باورش سخت است ، تپش های قلبت اما حکایتشان حکایت پسر بچه خطاکاری است که به نزد پدر می رود ، قلبت صدای آینه زنگار گرفته ای می دهد که آمده تا در دریای بی کران علی بن موسی شستشو شود.

خدایا من و این همه گناه ، من و این همه بار سنگین روی دوش ، آیا مرا به قطعه ای از بهشت خود بر روی زمین راه می دهی؟ مگر نفرمود که براستى در میان دو کوه شهر طوس، قطعه ای از خاک بهشت است، هر کس در آن سرزمین وارد شود، روز قیامت در امان خواهد بود؟

آیا امانم می دهی؟

و آهسته و ناباورانه گام بر می داری و خودت را جلوی باب الجواد می بینی ، هنوز باورت نیست ، از صحن جامع رضوی رد می شوی ، آهسته آهسته پیش می روی و بست شیخ بهایی را طی می کنی، سمت راستت شکوه مسجد گوهر شاد با همه تاریخش خوابیده ولی تو آنچنان محو تماشای گنبد طلایی که هیچ چیز غیر از آن را نمی توانی ببینی و نمی بینی.

و وارد حرم می شوی

وارد آرام ترین جایگاه جهان می شوی ، مثل یک ماهی که به آب رسیده در دریای لطف علی بن موسی غرق می شوی ،و این غرق شدن یعنی زنده شدن تو . راستی مراقب گام هایت باش ، هر جا که قدم می گذاری جا پای یکی از اولیای خداست و فرشته ای زیر پایت بال گسترانیده.

آیا می دانی در چه جایگاهی وارد شده ای؟ می دانی کیستی و چه می خواهی؟ آیا حق صاحب این جایگاه را می شناسی؟

برو و در پناه پدر مهربانت که برایت آغوش گسترانیده آرام شو .

و آهسته زیارت حضرت رضا علیه السلام را زمزمه کن که این خاندان حتی دشمنانش را از لطف و عطوفت خود محروم نکرده چه رسد به سیاه رویانی که محبتشان را در دل دارند.