پیشواز محرم در مسجد دانشگاه
شنبه, ۳ آبان ۱۳۹۳، ۱۲:۱۷ ق.ظ
بچه هایی که توی این برنامه ها حاضر میشن چند دسته هستند ، یک عده میان که حضور داشته باشن و بعدا به همه بگن که ما بودیم ،عده ای میان ولی یادشون میره که اینجا هیئته و با اصول تشکیلاتی مجموعه خودشون میخوان کار ها رو پیش ببرن ، اما یه عده هم میان که کار بکنن ، در باره این آدم ها صحبت خواهم کرد.
اگر منصفانه نگاه کنیم من جزو دسته اول محسوب میشم ، من رفته بودم که باشم و ببینم ، همین !
دسته دوم آدم هایی هستن معمولا در یه تشکیلات مسئولیت دارن و بر اساس همون مسئولیت تلاش میکنن بیشتر کارهای مدیریتی انجام بدن و در کارهای یدی دخالت نکنن.
و اما دسته سوم ، دسته سوم خیلی آدم های فوق العاده و دوست داشتنی هستند ، این چند روز بعضی چیزایی که دیدم واقعا برام هیجان انگیز بود ، تواضع بعضی از این آدم ها واقعا آدم رو شگفت زده می کنه ، با خودم میگم اگر اینا نوکر امام حسین هستن پس نسخه امثال من رو که باید پیچید !
نوشتن از این آدم ها بطور کلی سخته ، چون کارشون هیچ نقطه عطفی نداره که بشه با هیجان بهش پرداخت ، اون ها جاهایی حاضر هستن که بقیه حاضر نیستن و جاهایی که همه مشغول حاضری زدن هستن اونها رو نمیشه پیدا کرد. نمودار بندگی و اخلاص این آدم ها انقدر صافه که هیچ نقطه عطفی نمیشه توش پیدا کرد و زیبایی کار اون ها همین جاست چون خیلی صاف و زلال هستن ، البته من درباره زندگی شخصی هیچکس قضاوت نمیکنم ، هر انسانی در زندگیش بعضی نقاط تاریک داره اما نور بعضی ها انقدر زیاده که اون نقاط تاریک رو می پوشونه.
روزی هزار بار خدا رو شکر باید بکنم که تو زندگیم چند تا دوست وارد کرد که دید من رو به همه چیز تغییر دادند ، متوجه شدم میشه دانشجوی ارشد و پی اچ دی رشته مهندسی بود و انقدر تواضع داشت که در بقیه احساس صمیمیت و مودت شکل بگیره.
نکته آخر شکر کردنه ، با دوستم توی دانشگاه قدم می زدیم که به ذهنم اومد خدا چقدر به ما لطف داره که داریم راحت و آسوده قدم می زنیم ، بدون هیچ دردی ، بدون هیچ دغدغه و مسئله خاصی ، و یادم اومد چقدر آدم هستن که آرزو دارن بتونن فقط چند قدم رو بدون درد راه برن ، واقعا باید خیلی خدارو شاکر بود.
